Vakantie te paard in Oeganda: de parel van Afrika!
Paardrijden in de Parel van Afrika in combi met bezoek aan de gorilla’s WAW Oeganda!
Reisverslag
Woensdag 16 oktober
Woensdag 16 oktober Boarded voor the next adventure richting the Pearl of Africa. Ik word vergezeld door vier medereizigers vanuit Brussel en in Entebbe zullen er ook nog twee mensen invliegen uit Amsterdam en zich bij ons gezelschap voegen. Dit keer een combi van pure natuurmagie en paardrijden. Het eerste deel van deze reis is immers gewijd aan een bezoek aan de berggorilla’s. De helft van hun populatie woont in Oeganda.
Maar nu eerst een vlucht van om en bij de 10 uur 30 met een stop in Burundi. Et voilà, c’est parti! De vlucht passeert heel snel dankzij de vele filmkeuzes en rond 22.30 uur komen we aan. Visum check, bagage check. Een korte rit van 10 minuutjes brengt ons naar onze eerste verblijfplaats. Een klein hotelletje aan de oevers van Lake Victoria. Dit is het tweede grootste zoetwatermeer ter wereld en is zo groot als de Benelux! Na het klaarmaken voor mijn 2-daagse rugzak kruip ik onder de wol.
Donderdag 17 oktober
Om zes uur word ik gewekt door luid gekwetter van vogels en dieren die bij het krieken van de dag ontwaken. Het is al licht buiten. Rise and shine. Alvorens te ontbijten wandel ik naar de oevers van Victoria Lake. Het water kabbelt rustig aan mijn voeten. Ons ontbijt sterkt ons aan voor deze nieuwe reisdag. Om negen uur zitten we in de jeep en vangen we een eerste blik van Oeganda bij daglicht. Ons vliegtuigje (11 seater) staat klaar om ons naar Kihihi te vliegen. Maar door een defect aan het linkerwiel van het toestel, is een toestel wissel nodig en met een uur vertraging: ready for departure. We krijgen een blik vanuit de lucht. Mooi! Na een uurtje landden we op een lange zandstrook in het midden van niets. We worden opnieuw warm onthaald en maken een autorit van anderhalf uur over Afrikaanse wegen, richting onze lodge in Bwindi.
Bij aankomst late lunch en check in en om 18h is er een eerste gorilla-briefing. We krijgen zicht over de dagplanning morgen en over de gorilla-families. De silverbacks, de mama’s, de kleintjes en de baby’s. Er komen drie rangers mee. Eén vooraan, één in het midden en één achteraan. Twee van hen hebben een geweer mee om de bergolifanten tegen te houden, want die zijn gevaarlijk en die zijn er ook (gelukkig veelal in de hoger gelegen gebieden). En dan kunnen we ook kiezen voor porters die je helpen dragen van rugzakken en die onderweg ook een duwtje in de rug of een ondersteuning bieden. Er wordt een lunchpakket voorzien. Er worden maximum 8 bezoekers per familie toegelaten. Tijdig jouw permit regelen is een must. Er is de korte tocht, dat is een maximum een uurtje wandelen; de medium tocht, dat is maximum twee uur stappen; en dan heb je de lange tocht, drie tot vier uur wandelen. Voor mensen die moeilijk te been zijn, is er er een ‘African Helicopter’; een soort stretcher (uiteraard mits een prijskaartje) die het mogelijk maakt om voor minder fitte mensen alsnog hun droom waar te maken.
We kiezen met de groep voor de medium tocht. De gids vertelt ook over de do’s en don’ts: zeker niet aanraken, niet te dichtbij gaan, niet te luid praten… Dat zijn eigenlijk allemaal dingen die wij heel evident vinden, maar toch wel goed dat het nog eens herhaald wordt. Hij is een heel gepassioneerde gids en dat maakt ons nog nieuwsgieriger naar morgen. Na de apero zijn we klaar voor een heerlijk driehangendiner met zicht op het regenwoud en dit onder het licht van een supermoon. Lifetime memories!
Vrijdag 18 oktober
Heerlijk geslapen in de River Room. Vermoedelijk zal dit ook te maken hebben met het gekabbel van de rivier op de achtergrond. Om 6.30 uur worden we aan het ontbijt verwacht: omelet, cake, pannenkoek en heerlijk fruit. Vandaag is voor sommigen D-Day: ‘Dream come true-day’.
In de rugzak een regenjas, want het druppelt al een beetje, zonnecrème just in case, insectenspray, hoewel er niet zoveel zijn, mondmasker ter bescherming van de gorilla’s en onze lunchbox.
We trekken onze bottines aan en hijsen onze kousen over de broekspijpen om te vermijden dat vuurmieren onze blote huid als route kiezen. We rijden door naar het Gorilla Centrum, want daar verzamelt iedereen. We worden verwelkomd door een groep dansers en ik wieg mee op het aanstekelijke ritme. Vervolgens is er de uitleg van wat we mogen verwachten en krijgen we onze familie toebedeeld, de familie Habinyanja. Een groep van elf gorilla’s waarvan één silverback van om en bij de 45 jaar. De mannetjes worden grijs op hun rug rond hun vijftiende. Een ander mannetje, in dezelfde groep van om en bij de twintig jaar, zullen we hopelijk ook zien. Hij wordt vermoedelijk de volgende leider van deze familie. Joy, onze gids, vertelt dat de familie zich aan de andere kant van de berg bevindt Dus we stappen in de comfy jeep en een uurtje later stoppen we tussen de theevelden (die liggen er als een natuurlijke barrière tussen het regenwoud en de community, want gorilla’s lusten geen theeblaadjes). Gorilla’s hebben een ritme van overdag eten zoeken, rusten en ’s nachts te slapen. Zodra het donker wordt maken ze een nest. Ze verhuizen elke nacht en hebben niet echt eenzelfde slaapplaats. Ze hebben wel een soort domein waar ze hun eten zoeken. We krijgen bericht dat de trackers de dieren gelokaliseerd hebben en vertrekken. Eerst steil naar beneden, dan even steil naar boven en vervolgens de jungle in. Na ongeveer dertig minuten spot iemand van de groep een gorilla hoog in de top van een boom. En ja hoor, we found them!
En nu wachten tot ze zin hebben om eruit te komen. Ondertussen vertelt Joy ons over de functie van de rangers. Niet alleen ons veilig houden en wild op afstand houden, maar ook de weg met machetes vrij maken. De ‘trackers’ sporen de gorilla’s op, kijken of er geen vallen staan geplaatst door dorpsbewoners om vb konijnen te vangen; ook de gezondheidstoestand van de gorilla’s wordt dagelijks gemonitord. Er wordt van elke familie dagelijks een rapport gemaakt. We leren eveneens over de gorilla dokter en nog veel meer. Boeiend!
Na een half uurtje komt er beweging in de boom en één voor één komen ze naar beneden met de silverback op kop. MAGISCH, UNIEK, hoog op de bucketlist te plaatsen! Nu ze beneden zijn kunnen we ze een uur van dichtbij observeren. Wat een privilege! Zalig om te zien hoe liefdevol deze dieren met elkaar omgaan. Eten, slapen, elkaar knuffelen; repeat. We komen zoooo dicht; op een bepaald moment was the leader niet opgezet met ons bezoek en hij laat een grom horen; tot onze verbazing gromt onze gidse terug en alles werd opnieuw peis en vree. Na de observatie worden we opnieuw naar de theevelden gebracht voor de lunch en zo naar Bwindi. Voor we in het hotel aankomen maken we eerst nog een stop bij een opvang centrum voor vrouwen. Goed om te zien hoe deze kwetsbare vrouwen een waardevol plaatsje in deze gemeenschap krijgen.
Zaterdag 19 oktober
De gorilla’s lieten een diepe indruk na en ik kon niet goed slapen. Gelukkig is er vandaag geen te inspannende dag. Op de planning bezoek aan de community en rit naar Kihihi voor de terugvlucht naar Entebbe. Onze gids; een enthousiaste kerel, begint te vertellen over de planten in de tuin: guave, banaan, pompoen, rietsuiker en andere planten die wij niet bij ons kennen. En dan gaan we richting een traditioneel huisje. Daar krijgen we een demonstratie hoe ze hier gewicht op hun hoofd dragen (tot wel 60 kilo). Enkele van onze groep proberen het uit, hilarisch. We zien ook de indeling van het huis, kinderkamers, masterbedroom (met een double ‘kingsize’ bed van om en bij 50 cm) en de buitenkeuken. In de keuken nemen we deel aan een kookworkshop. Nadat we het verwerkingsproces van koffie gevolgd hebben, maken we een soort quinoa brood. Er zijn gekookte aardappelen, zoete pompoen en gekookte banaan. Uiteraard wordt er een kopje koffie geserveerd en rode banaan. Dit is uniek in de wereld. De rode banaan dient als zoetmaker. Een bijzondere ervaring. Vervolgens leren we hoe bananen rijpen en goed zuur worden tot bananenbier en gin. Proeven is voor de durvers. Om af te sluiten gaan we langs bij de Batwa’s. De oorspronkelijke bevolking van het regenwoud.
Wij categoriseren ze onder de groep van pygmeeën. Ik ben onder de indruk van Chief. Chief heeft een blauw vlies op zijn ogen. Later vernemen we dat dit het ‘geheim’ is van de stam: ze kunnen in het schemer / donker zien. We leren dat ze in 1991 uit de bossen verdreven zijn door de regering, met vele doden tot gevolg, omwille van zich moeilijk aan te passen aan de omgeving, infecties en ook omdat dat ze niet meer in het bos mogen om hun eigen medicijnen te verzamelen. Wat een leerrijke voormiddag. Na de lunch in het hotel keren we terug naar de luchthaven. Maar er is onweer opkomst met donder en bliksem. Spannend afwachten of het vliegtuigje er zal zijn en hoeveel we zullen bewegen door eventuele turbulentie. Met slechts vijf minuten vertraging landt het op de airstrip en tien minuten later zijn we airbourne. De piloot vliegt rond het onweer en een uurtje later zijn we opnieuw in Entebbe. We sluiten deze heerlijke dag af met een cocktail in een beachbar aan het Victoria Meer. Morgen deel 2 van onze vakantie: Oeganda te paard.
Zondag 20 oktober
Om negen uur komt Jeremiah ons ophalen aan het hotel. De robuuste jeep laden we vol met onze bagage en we vertrekken voor een rit van ongeveer 130 kilometer. Drie à vier uur rijden afhankelijk van het verkeer. We worden verrast door de vele stukken waar geen ziel te bespeuren is tot routes gevuld met mensenmassa’s. De auto’s laten vaak een roetwolk achter, dieren lopen rond en langs de auto’s, overal brommertjes, marktjes… Onderweg stoppen we bij een vriendin van de eigenaars: Miranda, een Britse die op een kilometer of twintig van Kampala een rijschool opstartte. Wat is het hier mooi… Ik sta te popelen om deze prachtige omgeving zelf te paard te kunnen ontdekken.
We zetten onze rit verder en niet veel later komen we aan op de basis. TJ oorspronkelijk uit Australië en Nathalie uit Nieuw Zeeland wachten ons op. We worden hartelijk onthaald – ook met onze eerste tropische regenbui – en installeren ons op het terras met zicht op de machtige Nijl, die hier vijf kilometer vandaan ontspringt. Lunch is buffetje van salade, biefstuk, aardappeltjes, avocado en brood, gevolgd door een heerlijk romig dessert. Ondertussen vertelt Nathalie over de do’s en don’ts en de verwachtingen. Er zijn eigenlijk maar twee regels: geniet. En de ‘golden rule’: DON’T FALL OFF
Ze vragen ook alle waardevolle items aan hen te bezorgen zodat deze veilig opgeborgen kunnen worden en wij er niet constant moeten aan denken. Handig! Na de lunchbriefing klaar voor check-in in Holland Park. We krijgen allemaal een kamer toegewezen, gevolgd door twee uur relaxtijd. De kamers zijn gerieflijk, helder en licht. De patio biedt een verbluffend zicht op de Nijl. Hier zullen we twee dagen spenderen.
Om 16 uur staan we klaar om onze paarden eindelijk te ontmoeten en volgt een eerste introductierit. De paarden worden van hun drie jaar in het township dagelijks aan de hand begeleid, zodat ze aan alle geluiden, geuren en bewegingen gewoon worden. Pas daarna worden ze zadelmak gemaakt. Tijdens de rit zal ik meer dan eens denken van wat … gaan wij hierlangs. Bombproof paarden? Check!? Gelaten en vol spanning trekken we naar de stallen die tien minuten wandelen zijn. De paarden zijn er iets gezadeld en ze zien er heel gezond uit.
Nathalie wijst ons de paarden aan, aan de hand van wat we op voorhand hebben doorgegeven. Ik word gematcht met Hunters Gold; een ruin van acht jaar, niet te groot, niet te klein, just perfect! Ik probeer wat commando’s en zonder enige twijfel of ongemak voert hij die uit. Dit wordt mijn buddy deze week. Grappig om weten is dat alle paarden hier naar een alcoholische drank vernoemd zijn en er zijn ook veel broers en neven (geen merries op stal). Na amper honderd meter stap is er meteen een drafje en galop. Zalig paard en zo zo blij om door ruraal Afrika te rijden. Ondertussen zijn de watersluizen open gegaan en regent het dat het giet. Jawadde, onder het motto van het zal wel overgaan doen we geen regenjas aan. Maar … het gaat niet over. We zijn in een mum van tijd doorweekt. Deze introductiewandeling duurt niet zo lang en al gauw komen we aan bij de stallen. De grooms nemen de paarden van ons over en wij vertellen bij de apero onze eerste indrukken.
Maandag 21 oktober
Na een stevig ontbijt trekken we naar de paarden die opnieuw perfect verzorgd en gezadeld zijn (lucky us). Nathalie belooft: ‘You won’t believe what you see’ en voorspelt een ware onderdompeling in de cultuur. Deze wandeling neemt ons mee door landelijk Afrika. Aan beide kanten van de weg staan kindjes uitbundig te zwaaien. ‘Bye Bye’; we zwaaien hartelijk terug. Van bombproof paarden gesproken: hier vind je allerlei lawaai, vuur, koeien, geiten, auto’s, moto’s, schreeuwende kinderen, luidsprekers … en de paarden blijven stuk voor stuk volledig zen.
Stap, draf, galop; het unieke landschap glijdt voorbij. We passeren mangobomen, avocado bomen, bananen bomen, rietsuikers, koffiebomen, theevelden … altijd is er iets rijp om geoogst te worden. De rode kleigrond is hard en een beetje slippery door de overvloedige regen van gisteren en deze nacht. Gelukkig is het nu wel droog. Ik geniet van elke seconde. Plots worden we gevraagd om een bepaalde volgorde in te nemen. Rengalop in zicht. Yezzzz.
Hunters Gold en ik krijgen plaats vijf. De ideale zandstrook doemt voor ons op et c’est parti! Go go goooooooo, TJ heeft een drone boven ons losgelaten en maakt ook enkele actiefoto’s. Hunters Gold en ik eindigen op plaats 3. De adrenaline giert door ons lijf. Oortjes naar voor, klopjes in de hals én big smile. Woehoe; iedereen blij. Wat een rit! 500 meter verder staan de grooms klaar om de paarden van ons over te nemen en te verzorgen. Ondertussen genieten we van een uitstekende picknicklunch met een verbluffend uitzicht. Op het menu: groentjes met dipsaus, goed gevulde wraps, tropisch fruit, cake en drankjes naar believen. Na de lunch gaan we opnieuw in het zadel voor het laatste stukje naar huis. Bergafwaarts richting de Nijl die hier 5 km van ontspringt (en dan 6700 km verder in de Middellandse Zee uitmondt). Bij aankomst aan de stallen worden we onthaald met koele handdoekjes. What a service!
Nog op de planning vandaag: een boottocht op de Nijl en voor de liefhebbers: zwemmen in de Nijl. Gepakt met een frigobox lopen we gezwind het pad naar de boot af. Opnieuw een super beleving: honderden vogels, varanen, zeearenden én wilde otters. De laatste honderd meter mogen de liefhebbers zwemmen. Er zijn een paar durvers (ik pas ). We zijn net op tijd terug aan land, want donder, bliksem én regen euhm koelen alles een beetje af.
Dinsdag 22 oktober
Na het ontbijt worden we opgepikt voor een rit met de auto naar het vertrekpunt van vandaag: een schiereiland in Lake Victoria. Eerst passeren we een lokaal schooltje (opgericht door vrienden van TJ en Nathalie), goed voor 600 studentjes. Iemand heeft tshirts bij en ook Engelstalige kinderboekjes worden met dank aanvaard.
De kindjes kijken ons nieuwsgierig aan. We worden met een lied verwelkomt in de kleuterklas en brengen nadien een bezoek aan het eerste leerjaar. School is gratis, maar het uniform en de boeken dienen wel betaald te worden. Dit maakt dat niet altijd alle kinderen van een gezin school kunnen lopen; want uiteraard zijn er ook nog helpende handjes nodig voor het huishouden, het verzorgen van de dieren en het oppassen op kleine kindjes. We zetten onze tocht verder en na ongeveer een half uurtje komen we aan bij de truck en de paarden. We hebben een hoop toeschouwers. Wat een beleving voor hen (én voor ons). Om op te warmen: een galopje. De dorpelingen weten dat we eraan komen (en horen ons uiteraard ook) en gaan snel opzij. Sommige kindjes zwaaien, anderen zijn bang en verstoppen zich. Wat een (h)eerlijk land.
We passeren allerlei soorten gewassen en klimmen naar een plateau dat een mooi uitzicht biedt op het meer. Vervolgens dalen we af tot aan de oevers van het meer waar we even de benen van ons paard laten afkoelen. Het volgende stukje van deze uitmuntende wandeling starten we met rengalop. Ik ‘woehoe’ het uit. Hunters Gold is een ware kampioen, oortjes vooruit en als een pijl een boog halen we gemakkelijk 50 km per uur.
Terwijl de paarden uitblazen nemen we een drinkpauze. Door het vochtige klimaat heb je nooit het gevoel dat je dorst hebt, maar toch zweet je veel. Om uitdroging te voorkomen is veel drinken een must. We wandelen nog een eindje door en komen aan op onze lunch picknick plaats. Een grote tent zorgt voor schaduw. Op het menu: salade met fetakaas, beef en groentebrochette, koolsalade, gebakken mais, banaantjes en brownies. We genieten van de rust en hebben opnieuw toeschouwers. ‘African TV’ met wij als hoofdrolspelers Het laatste stukje van de wandeling brengt ons opnieuw naar de oevers van het meer; hiervoor kruisen we een eucalyptus bos. De kinderen van het dorpje waar de camion ons opwacht komen toesnellen en enkelen durven onze paarden eventjes te aaien. De grooms nemen onze viervoeters over en wij worden per jeep naar de volgende accommodatie gebracht: The Haven Lodge; gelegen op amper 10 km van de thuisbasis, maar in een compleet andere setting. De 11 bungalows zijn verspreid in de tuin en bieden zicht op een prachtige stroomversnelling in de Nijl; de eerste overblijvende rapid, achter de dam die enkele jaren geleden gebouwd werd.
Woensdag 23 oktober
Na opnieuw een uitgebreid ontbijt, klaar voor de rit vandaag. We trekken het regenwoud in. Om optimaal van de route te kunnen genieten, worden de paarden met de camion naar een leuk startpunt gebracht. We rijden onmiddellijk over een bospad het regenwoud in: 50 tinten groen. Door de regen (van afgelopen nacht) is het hier en daar een beetje glad, maar onze paarden zijn zeer standvastig. Onderweg wijst de gids ons allerlei vogels én aapjes. Deze rit is totaal verschillend dan de voorgaande wandelingen. We zien de natuur op haar best! Helaas stellen we ook vast dat er veel aan (ongecontroleerde) houtkap gedaan wordt en dat mensen her en der hun huisjes installeren.
Hunters Gold heeft er zin in en bij onze eerdere galop vandaag: vrijheid, blijheid; wuivende kinderen en vele Jambo’s (goede dag). Wat een enthousiasme!
Lunchspot vandaag is in het groen. Verschillende salades, pulled porc, kaas, cinnamon rolls. Alles mooi gepresenteerd en heerlijk. Tijdens de lunch barst een bui los; gelukkig zitten we overdekt. De weergoden stoppen netjes op tijd en we kunnen onze rit droog verder zetten. Op het parcours komt TJ foto’s nemen en hangt zijn drone in de lucht. Op het einde van de reis maken ze een compilatie van alle beelden voor een memorabele ‘throwback’ time. De crew zet zich zo hard in voor ons. Ik kan niet anders dan blij zijn dat ik van dit hele gebeuren deel kan uitmaken. Rengalop zit er vandaag niet in omwille van uitglij gevaar. Safety first! Bij terugkeer in de lodge mijmeren we op het terras na voor we het stof van ons afspoelen. Apero, diner en bedje binnen! Nog zo een leuke: tijdens het diner worden we vergezeld door vuurvliegjes. Mooooooi.
Donderdag 24 oktober
Na de check out zijn we opnieuw en route voor ontdekking in het regenwoud; vandaag een lange stapwandeling om de natuur in al haar glorie en verschillende facetten te kunnen bewonderen. Vlinders fladderen rond onze hoofden, hier en daar zien we spelende aapjes, er is opnieuw een diversiteit aan planten (met zelfs enkele vleesetende exemplaren). Als we het woud verlaten strekken we de benen met enkele galoppades door de straten van de dorpjes. De kinderen joelen het uit. De lunchplek is opnieuw uitermate goed gekozen. Op de top van een heuvel met diep onder ons de Nijl. In 2004 voer Nathalie deze met 5 anderen van begin tot eind af. Wat een verhaal, wat een avontuur!
Na de lunch loopt het al tegen 15h en dalen we de helling af. Door de late timing en omdat we onze paarden wat rust willen gunnen, besluiten we om na de afdaling te stoppen voor vandaag. Sowieso zouden we het oorspronkelijk plan (rijden tot aan de lodge) niet meer kunnen uitvoeren omwille van donker bij aankomst. Paarden blij, ruiters blij. Dus prima!
Een korte autorit brengt ons naar de toegangspoort van de unieke Wild Water Lodge. We krijgen een reddingsvest aangereikt; bagage en wij bootje in naar een eiland te midden van enkele stroomversnellingen waar het hotel gelegen is. De korte overtocht van amper 2 minuten brengt ons in een totaal andere wereld. 10 ruime bungalows met groot terras (inclusief bad op het terras) en spectaculaire uitzichten op de waterversnellingen. Het geluid is oorverdovend, het water beukt op de rotsen en eilandjes.
Bij een welkomstdrankje plannen we de activiteiten voor morgen. Het is een vrije dag voor de paarden (en voor ons). Rafting, massage én benji jumping. Zooooveeel te doen. Ik ga voor total relax en opteer voor massage en voetreflexologie. Leuk dat inspanning en ontspanning op deze vakantie gecombineerd kunnen worden. Dit maakt het eveneens een goede bestemming voor combi ruiters en niet ruiters. Bij het diner valt het op hoe hecht we allemaal worden. Vrienden met een gedeeld avontuur …
Vrijdag 25 oktober
Opnieuw een droge dag met blauwe hemel vandaag. Gemiddeld zijn er 320 ‘blue skies’ op een jaar en eind oktober betekent in principe regenseizoen, maar van regen was er afgelopen week niet veel van te merken (muz van onze introductierit). Ik geniet van de rust en het opladen van de batterijen. Ideaal om mijn brein opnieuw creatief te laten worden en na te denken over volgende avonturen te paard. De rafters komen met een schittering in hun ogen terug. Onze benjijumper kan weer iets aftikken van zijn bucketlist en zij die opteerden voor een massage zijn helemaal los en zen. Wat een vakantie. Dit is het beste van twee werelden.
Zaterdag 26 oktober
Laatste dag om ‘the golden rule’ te volgen: don’t fall off. We starten de rit van aan de oevers aan de overkant van onze lodge en rijden onmiddellijk door dorpjes en (ananas)velden. Stap, galop, rengalop. Wat ga ik dit tempo missen op onze Vlaamsche wegen. Langs alle klanten blijven kinderen ‘Mzungu’ roepen, wat zoveel betekent als witte reiziger en ook ‘Mbarasi’, de lokale taal voor paard. Ik geniet van het uitzicht, de mensen, de vruchtbare gronden én van Hunters Gold. Wat een atleet!
We rijden een gans stuk langs de oevers van de Nijl met verbluffende uitzichten en niet veel later komen we aan op onze lunchspot with a view. Voor we de inwendige mens versterken is er een mooie afsluiter voorzien: zwemmen met de paarden in de Nijl. Er worden synthetische zadels zonder stijgbeugels opgelegd en we trekken naar een nabijgelegen strandje. Alle paarden gaan gewillig het water in en na enkele meters hebben ze geen voet meer op de grond en gaan ze in zwemmodus. Ik hou me vast aan de manen van ben overspoeld door wow en waw! De paarden zelf lijken ook te genieten.
Tijdens de lunch drogen paarden en ruiters alvorens aan het laatste stukje van deze onvergetelijke vakantie te beginnen. De laatste rit brengt ons een uurtje later terug aan de lodge. Deze avond farewell dinner en morgen terugvlucht met een hoofd vol herinneringen.
Oeganda is terecht de Parel van Afrika!
Axelle, Mathias, Myriam, Sonja, Arno en Liduska: dank jullie wel voor dit toffe team; blij dat ik deze dagen met jullie kon doorbrengen. TJ, Nathalie, Moses, Charles, George, Jeremiah and the others: a HUGE thank you, and last but not least: Hunters Gold, you deserve your name, you are a GOLDEN boy!
Plus
- Bombproof en atletische paarden
- Ontdekking van ruraal Afrika
- Stap, galop, RENgalop … woehoe
Min
- Verwacht weinig tot geen wild onderweg, maar wel veel vogels, aapjes en klein wild
- Niet op de weegschaal gaan staan na de rit (het eten is overheerlijk)
- Regen kan op gelijk welk tijdstip van het jaar. Gelukkig blijft het warm en zijn de buien (vaak) kort (maar krachtig)
Waarom voor vakantie te paard kiezen?
Pré en postverblijf
Aan elke bestemming kan een leuk pré en/of postverblijf gekoppeld worden. We werken je reis helemaal op maat uit.
Paardenmensen
De meesten onder ons hebben eigen paarden en rijden regelmatig. We bezoeken de locaties en kunnen hierdoor informatie uit de eerste hand bezorgen.
Op afspraak
Bij Vakantie te paard maken we een afspraak wanneer jou dat het beste past. Dat betekent ook ’s avonds of tijdens het weekend indien gewenst.
Vertrek zorgeloos
Je ontvangt van ons bij je reisdocumenten een uitgebreid roadbook van Vakantie te paard. Zo kan je in alle vertrouwen vertrekken.
Contacteer
Vakantie te paard
